PRACE INTERWENCYJNE - oznacza to zatrudnienie bezrobotnego przez pracodawcę, które nastąpiło w wyniku umowy zawartej ze Starostą i ma na celu wsparcie osób będących w szczególnej lub bardzo niekorzystnej sytuacji na rynku pracy.
Prace interwencyjne mają na celu aktywizację osób bezrobotnych poprzez częściową refundację pracodawcom kosztów ich zatrudnienia, które obejmują zwrot części kosztów poniesionych na wynagrodzenia oraz składki na ubezpieczenie społeczne w związku z zatrudnieniem osoby bezrobotnej, skierowanej przez PUP w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie przekraczającej jednak kwoty zasiłku dla bezrobotnych i składki ZUS od refundowanego wynagrodzenia.
Kto może zostać skierowany do prac interwencyjnych? .
Do prac interwencyjnych mogą zostać skierowane osoby bezrobotne będące w szczególnie niekorzystnej sytuacji na rynku pracy, do których zalicza się:
bezrobotnych do 25 roku życia,
bezrobotnych długotrwale lub kobiety, które nie podjęły zatrudnienia po urodzeniu dziecka,
bezrobotnych powyżej 50 roku życia,
bezrobotnych bez kwalifikacji zawodowych,
bez doświadczenia zawodowego lub bez wykształcenia średniego,
bezrobotnych samotnie wychowujących co najmniej jedno dziecko do 18 roku życia,
bezrobotnych, którzy po odbyciu kary pozbawienia wolności nie podjęli zatrudnienia,
bezrobotnych niepełnosprawnych
Warunki, które musi spełnić pracodawca
o współpracę w ramach aktywizacji osób bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych może ubiegać się tylko pracodawca, który:
nie posiada zaległości wobec Budżetu Państwa (ZUS i US);
nie jest w trudnej sytuacji ekonomicznej w rozumieniu art. 1 pkt 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art.87 i 88 Traktatu.
złoży wniosek o organizację prac interwencyjnych w PUP
Starosta ma 30 dni na rozpatrzenie wniosku oraz pisemne powiadomienie wnioskodawcy o podjętej decyzji.
Pracownik zatrudniony w ramach pomocy w formie subsydiów płacowych jest uprawniony do nieprzerwanego zatrudnienia przez okres 12 miesięcy (w przypadku osoby bezrobotnej będącej w szczególnej sytuacji na rynku pracy) lub 24 miesiące (w przypadku osoby w bardzo niekorzystnej sytuacji na rynku pracy), a pracodawca może rozwiązać umowę o pracę tylko w uzasadnionym przypadku naruszenia przez pracownika obowiązków pracowniczych. W sytuacji rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem ( w tym na wniosek samego pracownika), pracodawca ma obowiązek uzupełnienia wolnego miejsca pracy, przy czym stanowisko pracy musi być utrzymane przez łącznie odpowiednio 12 lub 24 miesiące.
Przy organizacji prac interwencyjnych mają zastosowanie następujące przepisy:
ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. ( tj. Dz. U. Nr 69 / 2008, poz. 415 z późniejszymi zmianami ) o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz
rozporządzenie Komisji (WE) Nr 2204/2002 z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia,
rozporządzenie MPiPS z dnia 07 stycznia 2009 r. w sprawie organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenie społeczne (Dz.U.Nr 5 / 2009 poz. 25
,
rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy na zatrudnienie, których stosowanie zwalnia z obowiązku wystąpienia o wydanie opinii o projekcie umowy, która będzie stanowić podstawę udzielania pomocy państwa.
kodeks cywilny,